Invullen

Invullen.

Hij neemt me voor lief.

Zij zeurt alleen nog maar.

Herkenbare gedachten? Misschien herken je niet letterlijk deze gedachten maar herken je wel het gevoel van niet gezien of gehoord worden.

Een clichévoorbeeld is de thuissituatie na een werkdag:

Man komt thuis van zijn werk kust zijn vrouw vluchtig, loopt door naar de woonkamer en duikt in de krant. Vrouw heeft gewerkt, de kinderen van school gehaald en staat op het moment van zijn thuiskomst te koken voor het gezin. Vanuit de keuken vuurt ze vragen op hem af, deelt de planning en vraagt hem zijn rotzooi op te ruimen. Zijn reactie is niet meer dan eerst een afwezig hummen, een ja en dan: ‘Jaha.’

Zij denkt dingen als: Alsof hij de enige is die het druk heeft, alles komt op mijn schouders terecht, het interesseert hem niet. (Hij neemt me voor lief).

Hij denkt: Ik heb heel even nodig om af te schakelen van de drukte op het werk en dan nog die file. Gewoon even een paar minuten voor mezelf, even opladen maar ze laat me niet met rust. (Zij zeurt alleen nog maar).

Beiden denken veel en reageren op elkaar vanuit die gedachten.

Je kunt je vast voorstellen, dat deze gesprekken met jezelf en het van daaruit reageren naar je partner over en weer zal leiden tot steeds meer misverstanden en irritatie. Het sluipt erin.

Hoe zou het zijn als in ditzelfde voorbeeld de man was binnengekomen en had gezegd: ‘Ruikt lekker, schat. Ik pak even vijf minuten voor mezelf om af te schakelen en dan kom ik je helpen, oké?’

Ik durf te wedden dat de gedachten en reactie van zowel de man en vrouw in deze situatie zich heel anders ontwikkelen.

Ben je er bewust van dat we dit als mens zijnde doen, invullen en van daaruit reageren op de ander. Als het je lukt om het op het moment zelf te herkennen, dan lukt het ook om je naar de ander te richten en weer echt met elkaar te communiceren.

Ik verwacht zelfs dat voortaan het toetje wordt overgeslagen 😉